ευαπόκτητος

-η, -ο

αυτός που αποκτάται εύκολα, αυτός τον οποίο μπορεί να αποκτήσει κάποιος εύκολα, ο προσιτός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + απο-κτώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1858 στον Παύλο Καλλιγά].